Het interview met Harm is gevraagd door Martijn Rongen. Harm heeft vorig jaar een mooie en bijzondere ontmoeting gehad (in Nederland!) met 1 van de kinderen die in Srebrenica altijd bij de weg of de poort stonden. Deze jongen is inmiddels volwassen, maar beide zijn elkaar nooit vergeten......
-
Wanneer ben je uitgezonden geweest, waarheen en als wat?
Ik ben in 1995 onder de vlag van UNPROFOR naar Srebrenica uitgezonden geweest. Onder het motto van "vrijwillig dienstplichtige"ben ik als L8 in Potocari toegevoegd aan Dutchbat III om daar de verbandplaats te versterken. Na een half jaar draag je dan de 'titel' gewonden/ziekenverzorger. Het was een training-on-the-job zal ik maar zeggen.
-
Heb je verlof gehad en zo ja, waar ben je heengeweest (thuis/vakantieoord)?
Verlof? Tja, als je het zo kan noemen. Het was een definitief thuisblijven. Dat werd dus gelijk een groot verlof. Afzwaaien dus, het was een korte tijd bij defensie maar daarmee wel gelijk de meest indrukwekkende tijd uit mijn leven.
-
Wat heb je na je uitzending gedaan, werk, etc...
Na mijn uitzending heb ik eigenlijk zo snel mogelijk "de draad" weer opgepakt en ben gaan werken. Alsof de duvel er mee speelde heb ik eerst een baan gehad bij een bedrijf wat oude legervoertuigen opkocht voor de export.Stond ik daar met mijn goede gedrag zelf de VN stickers van de wagens af te trekken, je zou het zomaar lekker afreageren kunnen noemen in plaats van werken. In 1997 ben ik gaan werken bij mijn huidige werkgever, een producent van tapijt en professioneel kunstgras, waar ik manager speel en verantwoordelijk ben voor alles wat met kwaliteit, milieu en veiligheid te maken heeft. Begin april ben ik begonnen aan een studie verandermanagement dus ambities genoeg.
-
Welk boek/film/muziek inspireert jou?
De film "The butterfly effect" inspireert mij met de gedachte dat er nu eenmaal dingen in je leven voorbijkomen die je graag anders zou willen zien maar waarbij acceptatie de sleutel is voor progressie. Met andere woorden, accepteren van die dingen die je toch niet kunt veranderen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan want in de film gaat het met vallen en opstaan. the hard way, net als in het echte leven.
-
Wat was het mooiste moment van je leven ná je uitzending?
Graag wil ik hier twee dingen noemen omdat ze voor elkaar elk op hun eigen manier niet onderdoen. Het eerste moment is het besef dat er een geweldige vrouw in je leven is gekomen die al haar liefde onvoorwaardelijk aan je geeft. Dan is er nog een recente ontmoeting met mijn "vriendje" aan de poort in Potocari. Twee levenslijnen die elkaar telkens op belangrijke momenten kruisen en nu uitgroeien tot een bijzondere vriendschap.
-
Vul in: Mijn motto is....
think positive and act like it.
-
Wat is jouw meest spontane actie ooit?
Kind zijn en kind voelen. En dan als vijf-jarige er vandoor gaan met de SRV wagen van de melkboer terwijl mijn moeder met de melkboer achter de wagen aanrende, Die spontaniteit werd niet door iedereen gewaardeerd liet mijn vader me 's avonds voelen.
-
Wat wil je (je kind(eren) of) de wereld nalaten?
Fijne herinneringen aan de achterblijvers.
-
Wie wil je dat voor dit interview gevraagd wordt?
Jorn van Willigen.
-
De foto en zijn verhaal:
Deze foto is genomen op de vuilnisbelt ergens in de heuvels achter Srebrenica. Een moment dat ik me voor het eerst besefte wat wij daar als "machtige VN" aan het doen waren. Ik herinner me nog als gisteren dat ik toen dacht: "Dit is het dan, dit kunnen we doen voor de mensen, niks vrede, niks beschermen, niks van alles wat ik me voorgesteld had. Snoepjes uitdelen is voor nu alles wat ik kán doen." Helaas voor velen werd het nog veel erger, erger dan ik me toen voorstellen kon en nog steeds..... Accepteren is moeilijk, zo niet teveel gevraagd. Drie woorden die resten: Voor altijd verbonden.